[11 sierpnia] Klara z Asyżu (wł. Chiara Offreduccio)- uczennica świętego Franciszka, współzałożycielka zakonu klarysek.
Klara urodziła się w Asyżu w 1193 lub 1194 r. Była najstarszą z trzech córek pana Favarone z rycerskiego rodu Offreduccio i jego żony Ortolany. Nadane jej na chrzcie imię Klara oznacza światłość.Gdy miała 12 lat, w Asyżu zaczął swą działalność św. Franciszek, zwany przez okolicznych Biedaczyną z Asyżu. Kilka lat temu przeżył nawrócenie i postanowił oddać wszystko, co posiada, wyrzec się rodziny i prowadzić ubogie życie. Początkowo stroniąc od tradycyjnego życia zakonnego, z czasem za pozwoleniem miejscowego biskupa Gwidona, udał się do Ojca Świętego z prośbą o zatwierdzenie reguły nowego zakonu- franciszkanów. Jednym z pierwszych franciszkanów był kuzyn Klary o imieniu Rufin.
Klarę zainteresowało nauczanie świętego Franciszka. Przed wiele miesięcy odwiedzała świętego w tajemnicy przed rodziną, by łuchać jego nauk w towarzystwie brata Filip oraz przyjaciółki jej ojca- Bony z Guelfuccio. W tym samym czasie, jej rodzice daremnie usiłowali wydać córkę za mąż. Klara poprosiła Franciszka, by zwrócił się z prośbą do biskupa Asyżu, aby mogła stać się siostrą Braci Mniejszych. Biskup wyraził zgodę.
W Niedzielę Palmową 18 marca 1212 roku Klara uczestniczyła we mszy, a nocą wymknęła się z domu ze swoją siostrą Pacyfiką. Kobiety udały się do Porcjunkuli, gdzie Franciszek ściął jej włosy i nałożył habit z welonem. Następnie Klara złożyła śluby posłuszeństwa Franciszkowi, a ten zakwaterował ją tymczasowo u benedyktynek w kościele św. Pawła w Bastii. Jej rodzina odnalazła ją w klasztorze, robiąc jej wyrzuty, lecz dziewczyna odmówiła powrotu do domu. Po kilku dniach Franciszek przeniósł Klarę do innego kościoła benedyktynek – św. Anioła di Panzo. Tam dołączyła także siostra Klary – Agnieszka, a Franciszek dokonał jej obłóczyn.
Po pewnym czasie do żeńskiej wspólnoty zaczęły dołączać kolejne kobiety (między innymi matka Klary – Ortolana), więc św. Franciszek przeniósł je do kościoła św. Damiana, w którym według legendy przemówił do niego z krzyża Pan Jezus.
W kilka lat po zamieszkaniu w San Damiano Klara została przełożoną wspólnoty. W 1216 roku Innocenty III napisał i nadał klaryskom przywilej ubóstwa. Św. Franciszek bardzo cieszył się z powstania tej rodziny żeńskiej. Kiedy bowiem bracia byli zajęci życiem apostolskim, siostry miały dla nich stanowić zaplecze pokuty i modlitwy. Zakon nosił nazwę Pań Ubogich, potem nazwano je II Zakonem, a popularnie klaryskami.
Elementami duchowości klariańskiej, zbliżonej do sposobu życia franciszkańskiego, które łatwo odnaleźć można w tekście Reguły klariańskiej, są: praktyka pokuty, życie ewangelią, trwanie w dobrowolnym ubóstwie, zabieganie o chrześcijańskie braterstwo, wierność Kościołowi katolickiemu, święte milczenie, zachowanie klauzury. Stanowią one gwaranty i środowisko dla prowadzenia życia kontemplacyjnego.
Według legendy, Klara miała przeżyć najazd Saracenów na Asyż. Natchnięta przed Ducha Świętego, wyniosła z tabernakulum Najświętszy Sakrament w monstrancji, którego obecność objawiła się bijącym z niego silnym światłem. Wrogowie, oślepieni przez niespodziewaną jasność, zmuszeni byli do ucieczki.
Gdy 3 października 1226 roku zmarł św. Franciszek, kondukt żałobny, przenosząc jego ciało, zaniósł je do kościoła św. Damiana, aby Klara oraz jej siostry mogły się z nim pożegnać.
Klara w klasztorze św. Damiana żyła przez 42 lata. W 1247 roku Klara rozpoczęła pracę nad regułą zakonu. Wyczerpujące posty, umartwienia i czuwania znacznie osłabiły jej zdrowie. Pod koniec życia doznała cudownej łaski; kiedy bowiem nadeszła noc Narodzenia Pańskiego, osłabiona i chora Klara pozostała na swym posłaniu. Otrzymała jednak łaskę widzenia i słyszenia Pasterki, odprawianej w pobliskim kościele z udziałem Franciszka i jego braci.
W 1253 roku w San Damiano pojawił się Innocenty IV i udzielił wiatyku. Święta Klara zmarła 11 sierpnia. Jej ciało złożono w grobie, w którym przedtem
spoczywało ciało św. Franciszka. Już dwa lata później Aleksander IV, po
zebraniu koniecznych materiałów kanonizacyjnych, ogłosił ją świętą.
Papież dokonał jej uroczystej kanonizacji w Anagni w 1255 roku.
Klara jest patronką Asyżu, Florencji, klarysek, kapucynek, praczek, hafciarek i bieliźniarek, a także radia i telewizji (od 1956 roku).
W ikonografii przedstawiana jest z monstrancją w ręku, z której znajduje się Najświętszy Sakrament.
