16 lipca
16 lipca przypada w liturgii Kościoła wspomnienie Najświętszej
Maryi Panny z Góry Karmel. Dzień ten nazywany jest często dniem Matki
Bożej Szkaplerznej, gdyż bezpośrednio wiąże się z nabożeństwem szkaplerza.
Góra Karmel koło Hajfy w Palestynie od niepamiętnych czasów była miejscem kultu. Zarówno przez Żydów, jak i przez muzułmanów Karmel uważany jest za górę świętą, jak Tabor, Gerizim czy Góra Oliwna. Tradycja samotnego obcowania z Bogiem na Górze Karmel, wzorowana na postaci proroka Eliasza, kontynuowana była przez wiele pokoleń pustelników. W XII w. utworzona została wspólnota zakonna nazwana Braćmi Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel której regułę opracował św. Albert z Vercelli.
Z powodu niebezpiecznej sytuacji w Ziemi Świętej oraz prześladowań zakonnicy przenieśli się do Europy. Kościół uznał ich regułę życia i dał prawny początek Zakonowi Karmelitów. Do Polski karmelici zostali sprowadzeni w 1397 r. przez Jadwigę Andegaweńską i Władysława Jagiełłę.
Według tradycji Matka Boża objawiła się św. Szymonowi Stock, Generałowi Zakonu Karmelitańskiego w nocy z 15 na 16 lipca 1251 r. i powiedziała: Przyjmij, najmilszy synu, Szkaplerz twojego Zakonu. Kto w nim umrze nie dozna ognia piekielnego.
Przywileje i łaski Szkaplerza św. były potwierdzone wielokrotnie przez papieży. Potwierdzili je: Klemens VII (bullą z dnia 12 sierpnia 1530 r.), Pius V, Grzegorz XIII, Paweł V, Klemens X, a nabożeństwo szkaplerzne polecali wiernym: Pius XI, Pius XII (1951), Paweł VI, Jan Paweł II (2001).
Powstało wiele bractw szkaplerznych związanych również z innymi zakonami. Kolor szkaplerza wskazuje na konkretne bractwo. Na przykładː szkaplerz brunatny – karmelitański, czarny – serwitów i kamilianów, biały – trynitarzy, mercedariuszy, dominikanów, niebieski – teatynów, fioletowy – lazarystów. W ślad za tym powstało wiele kościołów pod wezwaniem Matki Bożej Szkaplerznej. Do najbardziej znanych należy bazylika Matki Bożej z Góry Karmel w Valletcie (na Malcie).
Cała maryjna tradycja Karmelu wiąże ze Szkaplerzem św. dwie wielkie obietnice Maryi i dwie łaski, które z nich wypływają:
- Kto w Nim umrze nie dozna ognia piekielnego
- Wybawienie z czyśćca w pierwszą sobotę po naszej śmierci (tak zwany przywilej sobotni)
- Pomoc i obrona w niebezpieczeństwach duszy i ciała.
- Uczestnictwo w dobrach duchowych całego Zakonu karmelitańskiego za życia i po śmierci (w Mszach św., pokutach, modlitwie i ofiarach)
Aby dostąpić spełnienia wielkich obietnic związanych ze Szkaplerzem, potrzeba z naszej strony gotowości do podjęcia pewnych zobowiązań:
- Zobowiązujemy się do troski o swoje zbawienie (zachowywanie przykazań Bożych i kościelnych, unikanie grzechu śmiertelnego i życie w łasce uświęcającej)
- Zobowiązujemy się do zachowania czystości według stanu, naśladowania cnót Matki Bożej i starania się o świętość życia
- Zobowiązujemy się do codziennej modlitwy, zwłaszcza maryjnej.
- Zobowiązujemy się do życia duchem i misją Zakonu Karmelitańskiego,
- Z uwzględnieniem charakteru naszego powołania a w jedności z całym Zakonem, zobowiązujemy się raz w roku odprawić w dniach od 7 do 15 lipca nowennę ku czci Matki Bożej Szkaplerznej (prywatnie lub wspólnotowo) i w dniu 16 lipca, w samą Uroczystość, przystąpić do Sakramentów świętych, by otrzymać odpust zupełny, ofiarowany za siebie lub za zmarłych.
Źródła:
https://www.karmel.pl/szkaplerz-karmelitanski/
https://www.niedziela.pl/artykul/7187/nd/Matka-Boza-Szkaplerzna
https://pl.wikipedia.org/wiki/Matka_Bo%C5%BCa_Szkaplerzna
