[6 sierpnia]
Przemienienie Pańskie było opisane w Biblii przez trzech ewangelistów, Mateusza, Marka i Łukasza. Według przekazu biblijnego, jakiś czas po wyznaniu wiary Piotra, Jezus wyruszył w góry, zabierając ze sobą Piotra, Jakuba i Jana. Na jednym ze szczytów (tradycyjnie na Górze Tabor) uczniowie zobaczyli swojego mistrza w nieziemskiej chwale, rozmawiającego z Mojżeszem i Eliaszem. U wszystkich trzech Ewangelistów opowiadanie o Przemienieniu jest powiązane czasowo z poprzedzającym je opowiadaniem o wyznaniu wiary Piotra. Ewangelia Mateusza i Ewangelia Marka mówią, że wejście na górę wydarzyło się po sześciu dniach od dialogu Jezusa z Piotrem. Jak zauważył Benedykt XVI, powiązanie czasowe sugeruje także powiązanie ideowe dwóch wydarzeń. Papież wskazał, że ich cechą wspólną jest to, że w obydwu wydarzeniach Piotr odegrał rolę pierwszoplanową, obydwa też mówią o bóstwie Chrystusa oraz o jego mającej nadejść męce.
Wydarzenie zawiera również wiele nawiązań do historii ze Starego Testamentu- w Księdze Wyjścia, Mojżesz wszedł na Synaj wraz z Aaronem, Nadabem, Abihu i siedemdziesięciu starszymi Izraela. Według papieża Benedykta XVI ważne jest to, że Przemienienie odbyło się na górze, która w Biblii zawsze oznacza miejsce szczególnej bliskości Boga. W życiu Jezusa wiele wydarzeń dokonało się właśnie na górze. Były to m.in. góra kuszenia, góra wielkiego kazania, góra modlitwy, góra udręki (Góra Oliwna), góra krzyża (Golgota) oraz góra wniebowstąpienia. W kontraście do góry kuszenia, gdzie diabeł przedstawiał się jako mający władzę nad światem, Jezus na tej górze stwierdził o sobie: „Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi”.
Uważna egzegeza pozwala ponadto dostrzec, że każda z Ewangelii opisuje przemienienie pod innym kątem, ukazując inne aspekty tajemnicy Chrystusa objawionej przez to wydarzenie.
Przemienienia Pańskie w Kościele katolickim obchodzone jest 6 sierpnia i ma rangę święta liturgicznego.
