.png)
Św. Jerzy – święty Kościoła katolickiego, jeden z Czternastu Świętych Wspomożycieli, uznawany „wielkim męczennikiem” przez Kościół prawosławny.
Jerzy urodził się w chrześcijańskiej rodzinie w drugiej połowie III wieku. Jego matka była Żydówką z Lyddi (obecnie Lod w Izraelu). Wróciła do rodzinnego miasta jako wdowa z młodym synem i zapewniła mu edukację. Chłopak podążył za przykładem ojca, wstępując do armii rzymskiej zaraz po osiągnięciu pełnoletniości. Był dobrym żołnierzem i jego pozycja w wojsku stale wzrastała. Został trybunem oraz otrzymał tytuł hrabiego. Podczas postoju cezara Dioklecjana w Nikomedii należał do jego osobistej ochrony.
W 303 Dioklecjan wydał edykt zezwalający na prześladowania chrześcijan na terenie Cesarstwa. Cezar Galeriusz był prawdopodobnym inicjatorem wydania tej decyzji i kontynuował prześladowania podczas swojego panowania (305–311). Jerzy był zmuszany do uczestnictwa w prześladowaniach, chociaż sam był chrześcijaninem. Według podań odmówił złożenia ofiary bóstwom rzymskim. Rozwścieczony Dioklecjan nakazał torturować Jerzego. Przybijano go do krzyża, torturowano na katowskim kole. Po różnych torturach Jerzy został zabity przez ścięcie pod murami miejskimi Nikomedii, 23 kwietnia 303–305. Ciało Jerzego wróciło do Lyddi, gdzie zostało pochowane. Wkrótce potem chrześcijanie zaczęli czcić go jako do męczennika.
Jego kult na Wschodzie był tak popularny, że zajmował pierwsze miejsce po Najświętszej Pannie Maryi i św. Michale. W samym Egipcie i na Cyprze wzniesiono ku jego czci 60 kościołów, a nie było ani jednej świątyni bez jego wizerunku. W Jerozolimie już w wieku IV istniał kościół, a od wieku VI również klasztor ku jego czci. Podobny kościół i klasztor powstały w wieku VI w Jerychu. W Etiopii (Abisynii) do dzisiaj jego kult jest bardzo żywy. Na Kaukazie cała prowincja otrzymała jego nazwę (Georgia - Gruzja). Do kultu i legendy o Świętym przyczyniły się wyprawy krzyżowe, z których jedna stacjonowała pod Liddą.
Opowieść o świętym Jerzym i smoku jest legendą, przybyłą do Europy podczas krucjat, i ponownie opowiedzianą w formie romansu. Najwcześniejszy znany opis mitu pochodzi z rejonów Kapadocji i powstał na początku XI wieku.
Smok zrobił sobie gniazdo na źródle, którego woda zaopatrywała miasto Silene (prawdopodobnie późniejsza Cyrena w Libii) lub miasto Lod, zależnie od źródeł. W konsekwencji mieszkańcy musieli odwodzić smoka od gniazda na czas, gdy nabierali wodę. Każdego dnia oferowali mu owcę, a gdy zabrakło owiec, musieli oddać zamiast niej jedną dziewczynę. Ofiara była wybierana przez losowanie. Pewnego razu losowanie wskazało księżniczkę. Monarcha żebrał o jej życie, jednak bez rezultatu. Do kolejnej tragedii jednak nie doszło, gdy w pobliżu źródła pojawił się święty Jerzy. Stanął twarzą w twarz ze smokiem, obronił się znakiem krzyża, po czym pokonał bestię. Wdzięczne miasto porzuciło pogaństwo i przeszło na chrześcijaństwo.
Święty Jerzy jest patronem wielu krajów, miast i regionów, patronem chrześcijan palestyńskich, pod wezwaniem świętego Jerzego powstało wiele bractw rycerskich oraz zgromadzeń zakonnych i zakonów rycerskich.
Święty Jerzy jest również patronem wędrowców, górników, żołnierzy, rolników oraz skautów i harcerzy. W większości środowisk harcerskich 23 kwietnia jest obchodzony jako Dzień św. Jerzego – patrona całego światowego skautingu.
Atrybutami Jerzego są: anioł z wieńcem laurowym lub z koroną, baranek, biała chorągiew lub lanca z czerwonym krzyżem, koń, palma męczeństwa oraz legendarny smok.
Wspomnienie liturgiczne w Kościele powszechnym obchodzone jest 23 kwietnia (w rocznicę śmierci), natomiast w polskim Kościele, z uwagi na uroczystość św. Wojciecha w tym dniu (patrona Polski), świętego Jerzego wspomina się 24 kwietnia.
Ksiądz proboszcz naszej parafii, kanonik dr Jerzy Grochowski obchodzi w tym dniu imieniny.
