[29 kwietnia]
Katarzyna Benincasa, pochodziła z sieneńskiej, mieszczańskiej rodziny. Urodziła się 25 marca 1347 roku. Jej bliźniacza siostra zmarła niedługo po narodzeniu. W 1363, wbrew woli rodziców, wstąpiła do fraterni świeckiego Zakonu Braci i Sióstr od Pokuty św. Dominika (tercjarzy dominikańskich) przy kościele dominikanów w Sienie. Po złożeniu przyrzeczeń tercjarskich (profesji tercjarskiej) w wieku 17 lat, prowadziła w swoim rodzinnym domu ascetyczne, niemal klasztorne życie zgodne z zasadami duchowości dominikańskiej, pomagając jednocześnie biednym, chorym i trędowatym.
Mimo że była analfabetką, posiadała niezwykłą inteligencję i przedziwny charyzmat apostolski, zaangażowała się w sprawy Kościoła oraz w problemy polityczne ówczesnej Europy. Jej priorytetem były działania na rzecz powrotu papieża z Niewoli awiniońskiej do Rzymu. Jej wpływowi przypisuje się liczne nawrócenia osób pochodzących z różnych warstw społecznych. Posiadała charyzmat wypędzania demonów z osób opętanych. 1 kwietnia 1375 w jednym z kościołów w Pizie, otrzymała stygmaty w formie krwawych promieni (nie zaś otwartych ran).
Jest autorką Dialogu o Bożej Opatrzności, zwanego Księgą Boskiej Nauki (Księgą Bożej Doktryny), którą, nie potrafiąc pisać, podyktowała w mistycznym natchnieniu oraz licznych Listów, które również dyktowała i wysyłała do papieża, biskupów, monarchów i innych wpływowych ludzi i instytucji. Treść niektórych z jej listów zachowała się do dziś.
Katarzyna ze Sieny zmarła w wyniku choroby pogłębionej długotrwałymi umartwieniami i postem 28 kwietnia 1380 roku w Rzymie, w wieku 33 lat. Jej relikwie znajdują się w kościele św. Dominika w Sienie oraz w rzymskiej bazylice Santa Maria sopra Minerva.
Jest patronką: Europy, Włoch, Rzymu, Sieny, diecezji Allentown (Pensylwania, USA), pielęgniarek, strażników i strażaków, osób cierpiących oraz kobiet, które poroniły. Jest również główną patronką Trzeciego Zakonu Dominikańskiego. W ikonografii święta przedstawiana jest w biało-czarnym habicie dominikańskim, w dłoniach na których widnieją stygmaty trzyma białą lilię (symbolizującą czystość) i książkę, często różaniec, albo krzyż, na głowie zazwyczaj korona cierniowa.
