31 maja
Ewangelia tak opisuje to wydarzenie:
,,W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pospiechem w góry do pewnego miasta w [pokoleniu] Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę'' [Łk 1, 39-41]
Święto powstało w 1263 z inicjatywy św. Bonawentury, generała zakonu franciszkańskiego, który wprowadził je we wszystkich wspólnotach braci mniejszych. Do liturgii powszechnej zostało wprowadzone przez Bonifacego IX w 1389. Aż do Reformy liturgicznej Pawła VI wprowadzonej w 1969 obchodzono je 2 lipca. W 1969 papież Paweł VI przesunął obchody tego święta na dzień 31 maja, by wypadało ono po święcie Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (25 marca), a przed Narodzeniem św. Jana Chrzciciela (24 czerwca), co bardziej odpowiada relacji ewangelicznej.
Dawna data święta, 2 lipca, zgadzała się ze staropolskim świętem Matki Bożej Jagodnej.