 |
| [21 listopada] |
Ofiarowanie Najświętszej Maryi Panny wspomina wydarzenie wywodzące się z historii apokryficznych, według których Maryja została poświęcona przez swoich rodziców do służby w Świątyni jerozolimskiej jako mała dziewczynka, w wyrazie wdzięczności do Boga, za jej przyjście na świat.
Zwyczaj ofiarowania dziecka na służbę Bogu jest wielokrotnie wspominany w Piśmie Świętym, najczęściej dotyczył on synów, lecz kobiety nie były w Świątyni wyjątkami.
Według przekazywanej tradycji, święci Joachim i Anna przez wiele lat modlili się o potomstwo. Anna złożyła obietnicę, że jeśli urodzi dziecko, odda je na służbę Bogu. Gdy na świat przyszła ich córka, rodzice dotrzymali obietnicy, przedstawiając dziewczynkę w świątyni w bardzo młodym wieku, gdzie pozostała aż do zamążpójścia. Według tradycji bizantyńskiej 3-letnia Maryja samodzielnie weszła po 15
wysokich stopniach świątynnych u szczytu których czekał na nią kapłan
Zachariasz, przyszły ojciec Jana Chrzciciela.
Dziewczęta służące w świątyni zajmowały się między innymi tkaniem materiałów używanych do wykonywania szat liturgicznych oraz zasłony przybytku.
Święto Ofiarowania NMP obchodzono na Wschodzie już w VII wieku w rocznicę poświęcenia kościoła Matki Bożej Nowej (gr. Nea) w Jerozolimie, którą wzniesiono z polecenia cesarza Justyniana. W XIV wieku święto zostało przyjęte przez Kościół Zachodni.
Kościół prawosławny obchodzi uroczyście święto Wprowadzenia Przenajświętszej Bogurodzicy do Świątyni 4 grudnia (według kalendarza gregoriańskiego).
Wspomnienie jest świętem patronalnym Sióstr Prezentek, założonych w 1626 r. w Krakowie przez Zofię z Maciejowskich Czeską dla nauczania i wychowania dziewcząt. Jest też dniem szczególnej pamięci o mniszkach klauzurowych.
